De arena Temporis
Ut calida arena levis fluebat
In otiosae manus cavo,
Cor sensit diem breviorem esse.
Et repentinus angor cor mihi invasit
Ob adventum humidi aequinocti
Quod salsorum litorum aurum obcaecat.
Arenae temporis urna manus
Erat, clepsydra cor meum palpitans,
Umbra crescens omnis styli vani
Quasi acus umbra in tacito quadrante.
(Gabriele D’Annunzio, Alcyone)